معنای لغوی اذان-پژوهشی درباره اذان

معناى  لغوى  و اصطلاحى  اذان

شایسته است پیش از بررسى  تفصیلى  بحث ، معناى  لغوى  و مفهومى  اذان را
بشناسیم ، و تاریخ تشریع آن را بیان کنیم ، و اوضاع و احوال و ظرف زمانى  آن را
دریابیم .اذان در لغت ، مطلق اعلام است ؛ و در شرع اِعلام و ندایى  است براى  نماز واجب که بندهاى  مشخص دارد و در اوقات معیّن گفته مى ‏شود ، در قرآن آمده است :« وَإِذَا نَادَیْتُمْ إِلَى  الصَّلَوةِ اتَّخَذُوهَا هُزُواً وَلَعِباً ذلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَ یَعْقِلُونَ »[۱] .چون بانگ زنید و آنان را ـ کسانى  که دین را بازیچه مى ‏انگارند ـ به نمازفرا خوانید ، آن را به مسخره و بازى  مى ‏گیرند ؛ این رفتار از آن روست که عقل خود را به کار نمى ‏گیرند .« یَـأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا إِذَا نُودِى َ لِلصَّلَوةِ مِن یَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى  ذِکْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَیْعَ ذلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ »[۲] .

ادامه‌ی خواندن ←