فصل ششم ایمان ظاهرى -بی بنیاد

ایمان ظاهرى

شیخ تقى  الدین در «کتاب الإیمان» مى ‏گوید :ایمان ظاهرى  که احکام بر آن ـ در دنیا ـ جارى  مى ‏شود ، مستلزم ایمان باطنى  نیست . منافقین مى ‏گفتند : « آمَنَّا بِاللّهِ وَبِالْیَوْمِ الاْخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِینَ »[۱] ؛ به خدا و روز آخرت ایمان داریم ، در حالى  که مؤمن[ راستین ] نبودند .منافقان در ظاهر ایمان داشتند ، با مسلمانان نماز مى ‏گزاردند و ازدواج مى ‏کردند و ارث مى ‏بردند (چنان که منافقان عهد پیامبر  صلى ‏الله ‏علیه‏ و‏آله چنین بودند) و پیامبر درباره ‏شان حکم کافرانى  را که کفر را آشکار مى ‏ساختند
ـ در زناشویى  و میراث و مانند آن ـ جارى  نساخت .بلکه چون عبداللّه‏ اُبَى ّ ـ که از مشهورترین منافقان بود ـ مُرد ، عبداللّه‏ ،فرزندش (که از بهترین مؤمنان بود) او را ارث برد ، و همچنین دیگرکسانى  که از ایشان که درمى ‏گذشتند وارثان مؤمنانشان از آنان ارث مى ‏بردند ، و هرگاه وارثى  از آنها مى ‏مُرد ، به همراه مسلمانان از او ارث[ و مانند آنها ] از او ارث مى ‏بردند ؛هرچند پیدا بود که شخص [ ارثْ بَر ]در باطن (و درون) منافق است .همچنین در حدود و حقوق ، مانند دیگر مسلمانان به شمار مى ‏رفتند وبه همراه پیامبر مى ‏جنگیدند .

ادامه‌ی خواندن ←