نقدِ کلام ذَهَبى – جُستارى در تاریخ حدیث

ذهبى  پس از آنکه مُرسَله ابن اَبى  مُلیکه را نقل مى ‏کند ، مى ‏نویسد :إنّ مرادَ الصدّیق التثبُّت فی الأخبار والتَحَرّی ، لاسدّ باب الروایة … ولم یقل حسبنا کتاب اللّه‏ ، کما تقول الخوارج ؛[۱]مقصود ابوبکر احتیاط در اخبار و به دست آوردن اطمینان بود نه بستن باب روایت … و نگفت : «کتاب خدا ما را بسنده است» ؛ چنان که خوارج این جمله را بر زبان آوردند .بخشِ نخستِ این سخن با این کار که ابوبکر کتابش را سوزاند ، نمى ‏خوانَد ، بلکه منعِ حدیث ،  عدم قصدِ احتیاط و بررسى  را تأکید مى ‏کند ؛ زیرا کسى  که خواستاردست‏یابى  به اطمینان است درانتخاب وتصحیح مى ‏کوشد ، نه در نابود کردن و محوساختن ! شایسته بود ابوبکر صحابه را گرد مى ‏آورد و درباره صحّت همه احادیث آن مجموعه ، نظر آنها را جویا مى ‏شد و به ویژه درباره احادیثى  که از اشخاص مورداطمینان و اعتماد شنیده بود ،[۲]

ادامه‌ی خواندن ←