بخش دوّم:فصل اوّل–تدوین السُنّة
نهى شرعى از نوشتن حدیث
مهمترین چیزى که مانعین در صحّت منع از تدوین بدان تکیه کرده اندنصوصى است به نقل از پیامبر صلى الله علیه وآله که گویاى این است که آن حضرت از نوشتن حدیث نهى فرمود .پیش از آن که به این نصوص بپردازیم ، باید مقدمه اى بسیار مهم را متذکّر شویم و آن این که :مانعین با وجود این که به شدّت به دنبال اثبات منع بوده و مى خواهند بدان رنگ و لعابى شرعى و دینى ببخشند و با براهین متفاوت کوشش مى کنند مخالفین را ساکت کنند ، هیچ یک از آنان را ندیدیم که به این نصوص تکیه کند ویا این که منع را به شرع منسوب کند . در میان اخبارى که از عمر نقل شده است ـ که پیشوا و بزرگ مانعین است ـ خبرى نیافتیم که وى مانع را به پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم نسبت
داده باشد بلکه وى و دیگر مانعین به توجیهات دیگر و مصلحت هایى که مدّ نظرشان بوده است روى آورده اند . و شکى نیست که اگر منع تدوین مستند به شریعت بود براى مانعین بهترین وسیله و بهانه بود که بدان پناه برده و دستاویزش شوند تا مخالفین خود را که تدوین را مباح مى دانند ، ساکت کنند[۱] .
پاسخ پیوست اوّل بخش اول -آیین حق
سپاس خداى راست و درود و سلام بر محمّد و خاندانِ وى …
جناب محترم شیخ «ص» سلام و رحمت و برکاتِ خدا بر شما باد .. .
امّا نسبت به سخنى که برایم فرستاده اى با این عنوان که : آیات قرآنى ، عقیده امامیّه را بعد از پیامبر نقض مى کند .. .مى گوییم :ما بر این اشکال ، چندین پاسخ داریم که چند تا از آنها را در ذیل مى آوریم :
استدلال (۱) [ طاعت امام در کجاى قرآن هست ؟! ]
شما آیه ۶۹ سوره نساء و آیه ۱۳ آن را آورده اید و مى گویید : هرکه از خدا و رسولش فرمان بَرَد ، به بهشت مى رود . بدین صورت ، انسان از مسئله امامت بى نیازاست و سواى طاعت رسول (ص) چیزى بر او واجب نیست .اگر اشکال شود که : جز با پیروى امام ، شخص به بهشت در نمى آید [ گوییم این سخن ] بر خلاف آیات قرآنى فوق است .این اشکال را چنین پاسخ گوییم :اوّلاً : آنچه را شیعه برزبان مى آورد جز این نیست که آنان بر این باورند که پیامبر (ص) به امرِ خدا این کار را کرد . خدا حضرت على (ع) را امام و خلیفه بعد ازپیامبر (ص) قرار داد و پس از آن حضرت دوازده امام را گماشت که آخرین آنهامهدى (ع) است .نیز شیعیان مى گویند : صحیح بخارى و مسلم آورده اند که پیامبر (ص) تصریح داردبه اینکه : پس از او دوازده امام مى آید که اوّلِ آنها على و آخِرِ آنها مهدى است .