بایگانی دسته: ابن عربى ؛ سُنِّى يا شيعه ؟

پایان کار-ابن عربى ؛ سُنِّى یا شیعه ؟

ابن عربى ؛ سُنِّى يا شيعه ؟، اعتقادات، ، ، ، ، ، ،

پایان کار-ابن عربى ؛ سُنِّى یا شیعه ؟

۱ . آیا هر آنچه گذشت ، تقیّه‏ اى است ؟!

پس از مطالب پیشین ، مى‏ گوییم :
یک : آنچه در این فصل‏ ها آوردیم (با وجود فراوانى و گوناگونى آنها) قطره ‏اى از دریاست که در مؤلّفات مُحیى الدّین ابن عربى آمده است . ما مى‏ توانستیم چندین برابر آن را بیاوریم ، لیکن از بیم به هدر رفتنِ وقت خواننده و لبریز شدن کاسه صبرش و … از آن چشم پوشیدیم .چنان که این کار ، ضایع کردن حقّ خواننده به شمار مى‏ رود ، هرگاه وى ازکسانى باشد که اشاره او راکفایت مى‏ کند ؛ زیرا نیازى به گردآورى نصوص دراین حدّ فراوان ، براى او باقى نمى‏ ماند .دو : احتمال اینکه ابن عربى در همه این موارد (و دیگر سخنانى که ما از ذکرآنها صرف‏نظر کردیم) تقیّه را به کار برده باشد ، احتمال خنک و دیدگاه فاسد وچاره‏ اندیشىِ بى‏ جاست .

ادامه‌ی خواندن ←

نکوهش یا ستایش-ابن عربى ؛ سُنِّى یا شیعه ؟

ابن عربى ؛ سُنِّى يا شيعه ؟، اعتقادات، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ،

نکوهش یا ستایش-ابن عربى ؛ سُنِّى یا شیعه ؟

سرآغاز

در فصول پیشین ، مواردى  گذشت که از آنها به دست مى ‏آید ابن عربى  باهدفِ بزرگداشت دیگر مردمان یا براى  تأکید اعتقاد یا مفهوم نادرست یااندیشه ‏اى  که با عقیده درست بیگانه است و با حدیث و تاریخِ صحیح همخوانى ندارد ، به چیزهایى  دست مى ‏آویزد که در آنها به مقام پیامبر  صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله  توهین مى ‏شود وشخصیّت  آن حضرت ، سبک و ناچیز جلوه مى ‏کند .در اینجا ، بخش دیگرى  از سخنانى  را مى ‏آوریم که در چارچوبِ زشتى ‏هادرمى ‏آید و ابن عربى  آنها را به وادى  ستوده ‏ها مى ‏راند . ادامه‌ی خواندن ←

قداستْ بخشى به بعضى از شخصیت‏ ها-ابن عربى ؛ سُنِّى یا شیعه ؟

ابن عربى ؛ سُنِّى يا شيعه ؟، اعتقادات، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ،

قداستْ بخشى به بعضى از شخصیت‏ ها-ابن عربى ؛ سُنِّى یا شیعه ؟

سرآغاز

بزرگداشت شخصیت‏ هایى  که با امام على   علیه ‏السلام و اهل بیت آن حضرت دشمنى داشتند ، از سوى  ابن عربى  ، تنها به کسانى  که در آغاز ، خلافت را از او غصب کردند ، منحصر نمى ‏شود ، بلکه سوى  هر کسى  ادامه مى ‏یابد که حضرت على   علیه‏ السلام را خوش نمى ‏داشت و دشمنان آن حضرت را یارى  مى ‏رساند و در مقامِ بدگویى از فرزندان على  و شیعیانِ او برمى ‏آمد .ابن عربى  ، این شخصیت‏ها را بزرگ مى ‏دارد و اوصافى  را براى  آنها مى ‏تراشدو اَلقابى  را بر آنها مى ‏افکند و مقام‏هاى  ستوده و بى ‏مانندى  را به آنها نسبت مى ‏دهد ، با اینکه آنان (اگر از کسانى  نباشند که دیگران را بر ضدّ اهل بیت یارى وپشتیبانى  مى ‏کردند) از موالیان اهل بیت  علیهم ‏السلام به شمار نمى ‏آیند یا دست کم در غیرمسیر اهل بیت  علیهم ‏السلام راه مى ‏پیمودند .

ادامه‌ی خواندن ←

عُمَر بن خطّاب ، ولىّ معصوم-ابن عربى ؛ سُنِّى یا شیعه ؟

ابن عربى ؛ سُنِّى يا شيعه ؟، اعتقادات، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ،

عُمَر بن خطّاب ، ولىّ معصوم-ابن عربى ؛ سُنِّى یا شیعه ؟

سرآغاز

در فصل «امامان ابن عربى  چه کسانى ‏اند» نصوصى  را از ابن عربى  آوردیم که در آنها عُمَر را با دیگران در مقام‏ها و کرامت‏ها ، شریک مى ‏ساخت .سخنانى  را در آنجا بیان کردیم که در اینجا از ذکر آنها بى ‏نیازیم ، جز اینکه دراین فصل ، دسته ‏اى از متونى  را مى ‏آوریم که ابن عربى  در آنها نشانه‏ ها و مقاماتى   را به عُمَر ، اختصاص مى ‏دهد که آنها را سزاوار شأنِ او مى ‏داند یا از باب گرامى  داشت و بزرگداشت و ارج نهادن به عُمَر ، او را به این کرامت‏ها ویژه مى ‏گرداند . ادامه‌ی خواندن ←

مقامات ابوبکر-ابن عربى ؛ سُنِّى یا شیعه ؟

ابن عربى ؛ سُنِّى يا شيعه ؟، اعتقادات، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ،

مقامات ابوبکر-ابن عربى ؛ سُنِّى یا شیعه ؟

سرآغاز

در فصل پیشین ، دسته ‏اى  از نصوصى  را آوردیم که بعضى  از مقام‏هاى  ابوبکررا ـ که دیگر خلفا در آنها با او مشارکت داشت ـ روشن مى ‏ساخت . در این فصل ،نقل‏هاى  دیگرى  را ذکر مى ‏کنیم که برایمان آشکار مى ‏سازد ابوبکر نزد ابن عربى  ،مقام اوّل را داراست و ابن عربى  بزرگ‏ترین قداست‏ ها و احترام ‏ها را ارزانى ‏اش مى ‏دارد .خواهیم دید که ابن عربى  در این عرصه ، خود را به چیزى  محدود نمى ‏کند ؛گاه براى  این کار به حدیث منسوب به پیامبر  صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله   استشهاد مى ‏ورزد و گاه برخواب یا بر سخن یک نفر صوفى  مثل خودش ، تکیه دارد و گاه به استحسانى روى  مى ‏آورد که چندان پیدا نیست و یا خود دست به ابتکار مى ‏زند (و ماننداینها) .بعضى  از این نصوص ، که میزان عظمت و حقیقت موقعیّت ابوبکر را نزد ابن عربى  روشن مى ‏سازند ، چنین‏ اند : ادامه‌ی خواندن ←

پیشوایانِ ابن عربى و مقامات آنها – ابن عربى . سُنِّى یا شیعه ؟

ابن عربى ؛ سُنِّى يا شيعه ؟، اعتقادات، ، ، ، ، ، ، ، ،

پیشوایانِ ابن عربى و مقامات آنها – ابن عربى . سُنِّى یا شیعه ؟

سرآغاز

از ویژگى ‏هاى  مذهب شیعه این است که امام على   علیه‏ السلام امام و خلیفه بعد ازپیامبر  صلى ‏الله‏ علیه ‏و‏آله  مى ‏باشد (این امر ، با نصّ قاطع و برهان روشن ، ثابت است) شیعه ،خلافتِ کسانى  را که بر امام على   علیه ‏السلام پیشى  جستند و حقِّ آن حضرت را غصب کردند ، برنمى ‏تابد .از این روست که شیعه کسانى  را که بر امام على   علیه ‏السلام در این امر ، تاختند ،محترم نمى ‏شمارد و آن را بر خلاف نصّ پیامبر مى ‏داند و نقضِ پیمانى  مى ‏انگاردکه خدا و رسولش آن را [ از مردم ] ستاند .در نگرش شیعه ، هرکس این اشخاص را بزرگ بدارد و هرکه آنان را یارى  ومدد رساند و به دفاع از آنها برخیزد ، بر آیینِ «تشیُّع» نمى ‏باشد .این ، یک امر عقلى  و عقلایى  است که همه مردم آن را مى ‏فهمند و مى ‏شناسندو انتظار دارند .

ادامه‌ی خواندن ←

پاره‏ اى از عقاید ابن عربى ۲-ابن عربى . سُنِّى یا شیعه ؟

ابن عربى ؛ سُنِّى يا شيعه ؟، اعتقادات، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ،

پاره‏ اى از عقاید ابن عربى ۲-ابن عربى . سُنِّى یا شیعه ؟

شگفتى  از اسرائیلیّات سَبْتى

ابن عربى  ، مى ‏گوید :احمد سَبْتى  (پسر هارون الرشید) شش روز را روزه مى ‏گرفت و در این روزهابه عبادت مشغول مى ‏شد ، آن گاه که روز شنبه فرا مى ‏رسید ، براى  خوراک هفتگى ‏اش کار مى ‏کرد …از او پرسیدم : چرا روز شنبه را به کار و تلاش اختصاص دادى  ؟ گفت : زیراخداى  سبحان ، آفرینش ما را در روز یکشنبه آغازید و در روز جمعه از آن فراغت یافت . من این روزها را براى  عبادتِ خدا قرار دادم و در آنها به آنچه خود بهره‏ مند شوم ، نپرداختم . در روز شنبه در طلب آنچه در این ایّام بخورم ،برمى ‏آیم .هر جمعه ‏اى  چنین است . خداى  سبحان در روز شنبه به آنچه آفرید، مى ‏نگرد،به پشت مى ‏خوابد و یکى  از پاهایش را بر دیگرى  مى ‏گذارد و مى ‏گوید : منم پادشاه (به جهت ظهور فرمان روایى ‏اش) و به همین جهت ، این روز «یوم
السبت» (روز استراحت) نامیده شد ، «سبت» همان «راحتى  و آسودن» است .از این روست که خداى  متعال خبر داد که «در آنچه آفرید او را لُغوبى نمى ‏رسد» لُغُوب ، همان خستگى  و درماندگى  است ، خدا به استراحت مى ‏پردازدامّا نه از سر خستگى  (آن گونه که در حقّ ما جارى  است) .

ادامه‌ی خواندن ←

پاره‏ اى از عقاید ابن عربى ۱-ابن عربى . سُنِّى یا شیعه ؟

ابن عربى ؛ سُنِّى يا شيعه ؟، اعتقادات، ، ، ، ، ، ،

پاره‏ اى از عقاید ابن عربى ۱-ابن عربى . سُنِّى یا شیعه ؟

ابن عربى  ، بر تسنّنِ خود همواره تأکید مى ‏ورزد و در این راستا فضیلت ‏ها وکرامت‏ هایى  را براى  اشخاصى  ذکر مى ‏کند و لَقب‏ها و مقام‏ هایى  را به آنان مى ‏بخشد که شیعه آنها را برنمى ‏تابد [ و این گونه اشخاص را دنیاپرستانى  مُفسد ودروغ‏گویانى  جاه ‏طلب مى ‏داند ] .ابن عربى  ، به صراحت ، تهمت ‏هایى  به شیعه مى ‏زند و مى ‏کوشد در باورهاى شیعه شک برانگیزاند ، و به مواضعى  لب مى ‏جنباند که خود آنها را پذیرفته وعقایدى  که پایبندشان است و از آنها دست برنمى ‏دارد .از آنجا که نگرش‏هاى ابن عربى  در این زمینه ـ که آنها را نوشته و درکتاب‏ هایش آشکارا آورده است ـ فراوان‏ اند ، ما به پاره‏اى  از آنها از باب نمونه ومثال (نه استقصاى  همه سخنانِ او) بسنده مى ‏کنیم و از عقایدى  که با ادّعاى  تشیّع او سازگار نمى ‏افتد ، موارد زیر را مى ‏آوریم : ادامه‌ی خواندن ←

نشانه‏ ها و روش‏ ها – ابن عربى . سُنِّى یا شیعه ؟

ابن عربى ؛ سُنِّى يا شيعه ؟، اعتقادات، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ، ،

نشانه‏ ها و روش‏ ها – ابن عربى . سُنِّى یا شیعه ؟

سرآغاز

با مراجعه به زندگى ‏نامه ابن عربى  ، مى ‏توان دریافت که مکتب وى  از مکتب شیعه و تشیّع (و از هر آنچه اهل بیت بیان داشته‏ اند) جداست و نشانه‏ هاى  تسنّن عمیق در عرصه‏ هاى  مختلفى  که وى  در آنها سخن مى ‏راند ، بر وى  آشکارمى ‏باشد .ما در این فصل ، نمونه ‏هاى  پراکنده‏اى  از این نشانه‏ ها را مى ‏آوریم که این حقیقت را تأکید مى ‏کند . ادامه‌ی خواندن ←

اولیا و اَقطاب ، انبیا نه اَرباب – ابن عربى . سُنِّى یا شیعه ؟

ابن عربى ؛ سُنِّى يا شيعه ؟، اعتقادات، ، ، ، ، ، ،

اولیا و اَقطاب ، انبیا نه اَرباب – ابن عربى . سُنِّى یا شیعه ؟

معجزات اولیاى  صوفیّه

در این پژوهش آوردیم یا به نصوصى  اشاره کردیم که تصریح دارد به اینکه ابن عربى  براى  اولیاى  صوفیّه مقام نبوّت را ادّعا مى ‏کند ـ لیکن بدون شریعت ـچنان که ادّعا مى ‏کند آنان کرامات و اَفعالِ شگفت فراوانى  دارند که به حدّ اعجازمى ‏رسد.[۱]پیداست که سیاست بدیل تراشى  و ساختنِ جایگزین‏ هاى  فراوان موجب
تضعیف مقامات معنوى  و بى ‏اعتبار سازى  آنها و کاستى ِارزشِ کرامات مى ‏شود .به عنوان نمونه ، تکثیر مراجع سبب مى ‏شود مقام مرجعیّت در میان مردم پایین آید یا سقوط کند و فراوانى  ادّعاى  مقامات براى  بسیارى  از اَشخاص ، این امر راموهون و مبتذل مى ‏نمایاند و ارزش شخص و امتیاز انبیا و اولیاى  حقیقى  ناچیزجلوه مى ‏کند . چنان که فزونى  مزارها و مقام ‏ها ، ارزش معنوى  ویژه‏اى  را که سزامند مقامات و مشاهد اهل بیت  علیهم ‏السلام است ، تضعیف مى ‏کند .همچنین شیوع ادّعاى  کرامت‏ها و معجزه‏ها ، موضوع کرامت و معجزه راامرى  پیش افتاده و نااستوار مى ‏گرداند که میان مردم (مانند آب و غذا) دست به دست مى ‏شود .

ادامه‌ی خواندن ←