استدلال ۲ – وجوب طاعت اولوا الأمر … و عصمت آنها-آیین حق
به آیه ۵۹ سوره نساء استدلال کردید و گفتید که خداى متعال به ردّ مسائل اختلافى به اولوا الأمر امر نمى کند ؛ زیرا آنان معصوم (و مصون از خطا) نیستند ،گرچه خدا بر آنان منّت نهاده و قدرتشان داده است تا دین را به پا دارند و از ما خواسته آنان را فرمان بریم . پس عقیده شیعه باطل است که به لزوم عصمتِ «اولوا الأمر» قائل اند و امامانِ خود را صاحبانِ امر مى دانند …پاسخ جواب این استدلال ، با توجّه به امور زیر ، روشن مى شود :۱ . مردم نمى توانند بى واسطه به خدا مراجعه کنند تا خدا عهده دار کارشان شود و به درگیرى آنها پایان بخشد.پس از شهادتِ پیامبر صلى الله علیه وآله نیز رجوع به آن حضرت براى زُدودنِ دشمنى ها ، امکانپذیر نمى باشد .۲ . این آیه ، به زمان حیاتِ پیامبر صلى الله علیه وآله اختصاص ندارد ؛ زیرا در زمان زنده بودنِ آن حضرت ، رجوع به شخصِ دیگر معنا نداشت .۳ . نزاع و اختلاف ، بعد از پیامبر صلى الله علیه وآله روى داد و همواره درگیرى ها پیش مى آید و باید مرجعى براى حلّ این اختلافاتِ دینى و عقیدتى و … باشد.شما گفتید: قرآن، چیزهایى را که بر سرِ آنها اختلاف هست ،
به ائمّه معصومین علیهم السلام واگذار نکرده است[ مى گوییم : ] پس مردم در مشاجراتشان چه کنند ؟! آیا شبهات و اختلافاتِ دینى را همچنان واگذارند تا فتنهها پدید آید و خونها ریخته شود و بنیادشان را براندازد و زندگى ها را فلج سازد ؟!۴ . آنچه را گفتیم زمینه ساز آن است که آیه مذکور را جور دیگرى بفهمیم ، از این رو مى گوییم :اوّلاً : این آیه ، بر عصمت پیامبر صلى الله علیه وآله دلالت مى کند ؛ زیرا خداى متعال به طور مطلق ، به طاعتِ پیامبر فرا مى خواند . اگر آن حضرت معصیت یا خطا مى کرد ، عصیان و نافرمانى از او مطلوب بود (و خواسته مى شد) و در نتیجه ، میان این دو گزاره ، تناقض پدید مى آمد .ثانیاً : همین دلیل ، بر عصمتِ «اولوا الأمر» نیز دلالت دارد ؛ زیرا خداى به طورمطلق (بى هیچ شرطى) به فرمانبردارى از آنان فرمان داده است . اگر آنان دچار خطا ومعصیت مى شدند ، امکان نداشت خدا به طور مطلق به طاعتشان امر کند به گونهاى که شامل حالِ خطا و معصیت هم بشود ، بلکه در صورتِ معصیت ، به نافرمانى از آنها امر مى کرد ؛ و پیداست که امر به طاعت و امر به معصیت با هم جمع نمى شوند [ یعنى از سویى بگوید از صاحبان اَمر ، فرمان برید و از دیگر سو بگوید آنان را فرمان نبرید ] .از یاد نبریم که خداى متعال ـ در این آیه ـ جداگانه فرمود : «خدا را اطاعت کنید»سپس با یک اَمر ، طاعتِ پیامبر و اولوا الأمر را خواست و فرمود :« وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولى الأَمْرِ مِنْکُمْ » ؛پیامبر و صاحبان امر از خودتان را فرمان برید .شاید فرق میانِ این دو ، این باشد که براى پیامبر صلى الله علیه وآله دو جنبه هست :یک : پیامبر دین و شریعت خدا را از سوى او به مردم ابلاغ مى کند .دو : نظرات و تدبیرهایى را که به صواب مى بیند به کار مىگیرد و احکامى را که به حکومت و ولایتِ او مرتبط است ، اجرا مى کند .امّا «اولوا الأمر» چنین نیست ؛ زیرا آنان از وى [ و ارتباط با خدا به وسیله جبرئیل ]بهرهاى ندارند و تنها پاسدارانِ و حاملانِ شریعت اند و دین را که از کتاب خدا و ازپیامبر صلى الله علیه وآله دریافت کرده اند ، به مردم مى رسانند .از این رو ، تصدیق اولوا الأمر و اَخذِ شریعت از آنها و فرمانْبرى از آنان در آنچه به حکومت و تدبیر آنها مربوط مى شود ، واجب است .ثالثاً : آیاتى که در پى این آیه هست روشن مى سازد که مشاجرهاى که خداى متعال از مردم خواسته آن را به خدا و رسول بازگردانند ، اختلاف در احکام الهى است . در چنین مسائلى ، مراجعه به طاغوت جایز نمى باشد ؛ زیرا به گمراهى و کفرِ انسان مى انجامد . براى حلّ درگیرى هایى که به احکامِ خدا مربوط اند ، باید به خدا و رسول(یعنى کتاب و سنّت) رجوع کرد . هنگامى که «أُولوا الأمر» حافظِ احکام و مصون از خطا در احکامِ الهى باشند ، رجوع به آنها براى دریافت حکم ، رجوع به حکم خدا در قرآن و رجوع به سنّتى است که پیامبر بنیان نهاد و بیان کرد و به مردم رساند .. .رابعاً : این آیه ، مشخص نمى سازد که «اُولوا الأمر» چه کسانى اند و چگونه نصب شدند و چه کسى آنان را بدین منصب گمارد و ولایت امر مردم را به آنان سپرد .در این زمینه ، باید به آیاتى رجوع کرد که بیانگر این امرند … چرا شما به حدیث غدیر مراجعه نمى کنید ؟!خدا به رسولش فرمود :« یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِن رَبِّکَ وَإِن لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ » ؛اى پیامبر ، آنچه را از پروردگارت سوى تو نازل شده ، ابلاغ کن ؛ اگر این کار را نکنى ، رسالت او را نرساندهاى ! و خدا تو را از گزند مردم [ در پناه خویش ] نگه مى دارد ، به راستى که خدا گروه کافران را هدایت نمى کند .یا چرا به این آیه نمى نگرید که فرمود :« إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ » ؛همانا ولى (و سرپرست) شما خدا و رسول اوست و آن اهل ایمانى که نماز را به پا مى دارند و در حال رکوع زکات مى پردازند .این رکوع کنندگان که خدا ـ پس از ولایت خود و رسولش ـ بر ایشان ولایت قرارداد ، چه کسانى اند ؟!به همین اندازه بسنده مى کنیم ؛ سلام و رحمت و برکات خدا بر شما باد .
شما گفتید: قرآن، چیزهایى را که بر سرِ آنها اختلاف هست ،